MESSENGER

">

LIKE US ON Facebook

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-Η σιωπή των ειδικών.





Θεωρώ καθήκον και ανάγκη, μέσα σε ένα περιβάλλον διαρκώς και πιο εχθρικό για τον άνθρωπο, σε ένα περιβάλλον που η ενδοσκόπηση χρησιμοποιείται εργαλειακά και μόνο ως όχημα για την συλλογική ενοχοποίηση των πολιτών, με ψευδεπίγραφο σκοπό και προθέσεις, να ορθώσω μια φωνή αντίθεσης σε αυτό το επονείδιστο ψεύδος. Αφενός ως πολίτης,νιώθω την οργή να συσσωρεύεται όταν αυτή η ενορχηστρωμένη συστημική επίθεση στον τσακισμένο από αλλεπάλληλες κρίσεις άνθρωπο,το έξωθεν επιβεβλημένο αυτομαστίγωμα εμφανίζεται ως  μέσο απελευθέρωσης από ψυχικά και συλλογικά δεινά. Από την άλλη βιώνω μια εκκωφαντική σιωπή από τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, απέναντι σε αυτή την συντονισμένη και θεσμικά εκπορευόμενη προσπάθεια ψυχικής εξόντωσης των εξαθλιωμένων πολιτών. Όταν μάλιστα αυτός ο από μηχανής θεός για τα καθεστώτα και τις κυβερνήσεις,εμφανίζεται  με το μανδύα του ενδιαφέροντος για τη δημόσια ψυχική υγεία, και με επιστημονικοφανή θεωρητική κάλυψη από συστρατευμένους με αυτά διανοούμενους, η οργή ξεχειλίζει. Και δεν μπορεί να αφεθεί ένα τέτοιο δημόσιο bullying στους πολίτες να παρουσιάζεται ψευδώς ως θεραπεία. Η πολιτεία οφείλει πάντοτε να συμπράττει στην προαγωγή της ψυχικής υγείας, της ενίσχυσης της αίσθησης της ατομικής επάρκειας, και όχι στην ενοχοποίηση που ισχυροποιεί τα ψυχικά δεσμά. Η εμμονική έξωθεν επιβολή σε ένα διαρκές mea culpa, όχι μόνο αντιστρατεύεται την ψυχική υγεία αλλά οδηγεί μεθοδικά και με μαθηματική ακρίβεια στην ψυχική εξόντωση και εξουθένωση. Όχι,η αυτοενοχοποίηση και η αυτοεπίκριση δεν είναι το μονοπάτι προς την ελευθερία αλλά το ακριβώς αντίθετο,η αναγκαία  συνθήκη του ψυχικού εξανδραποδισμού.

Ο κεντρικός υπαρξιακός στόχος, σύμφωνα με τον επιζήσαντα του Ολακαυτώματος, Αυστριακό νευρολόγο Βίκτορ Φράνκλ, είναι η εύρεση προσωπικού νοήματος. Το άλμα από τα δεσμά της αυτό-υποτίμησης, στην αυτό-εξύψωση. Για να επιτευχθεί απρόσκοπτα η επιδίωξη της πλήρωσης της ανθρώπινης ύπαρξης, υπάρχει ένα και μοναδικό προαπαιτούμενο: Η γαλήνη της ψυχής. Η απελευθέρωση από το υπαρξιακό άγχος και την διαρκή ανασφάλεια, προϋποθέτει την σίγαση του ψυχολογικού θορύβου: των εσωτερικών φωνών που δυναστεύουν, απαξιώνουν, στοχοποιούν, από-καθηλώνουν, αμαυρώνουν, ελαχιστοποιούν, χλευάζουν, ειρωνεύονται, επιτίθενται, μειώνουν, καταστροφολογούν, προμηνύουν, παραπλανούν. Που σμιλεύουν την οδύνη και αντιπαλεύουν την ικανοποίηση, την ευτυχία, την πλήρωση, την αυτοπραγμάτωση, την ολοκλήρωση, την αυτό-επιβράβευση, την ικανότητα, τη σχεσιακή λειτουργικότητα. Που εχθρεύονται την ισορροπία και αντιμάχονται την αρμονία. Που μεγεθύνουν το παθολογικό παρελθόν, δημιουργούν φόβο και εξάρτηση, με στόχο τη συμμόρφωση και την υποταγή. Που μισούν την τόλμη, το θάρρος, την πρωτοβουλία. Που πολεμούν την ατομική χειραφέτηση και καλλιεργούν τη συλλογική υποταγή σε "ειδικούς"και"άριστους".

Που συρρικνώνουν διαχρονικά το Εγώ μέσα από διαδικασίες επιβολής αξιωμάτων και αυθεντιών. Μέσα από αντιπαιδαγωγικές πρακτικές ντροπιάσματος και δημιουργίας ενοχών. Που ενθρονίζονται αυταρχικά στη συνείδηση, σαν ασπασμός της μιας και μοναδικής αλήθειας, αλλά δεν είναι τίποτα άλλο από μία τεχνητή, α-φύσικη σύνθεση των εκάστοτε κοινωνικών και ηθικών επιταγών και της ακόρεστης ανάγκης και πάλης για αποδοχή και ανθρώπινη σύνδεση.
Η πιο όμορφη γαλήνη: όχι η αναίτια, αυτόματη, αυθύπαρκτη, ακοπίαστη γαλήνη, αλλά εκείνη που κατατροπώνει τις εσωτερικές φωνές και έρχεται ως στεφάνι στην απελεύθερη κάρα.

Και καθώς οι νευρώσεις, η αίσθηση κατωτερότητας και οι αυτό-υποτιμητικές φωνές δεν είναι αυθύπαρκτες, ούτε μας προικοδοτούνται άμα τη γεννήσει μας, αλλά σμιλεύονται μεθοδικά από την οικογένεια, τους θεσμούς, και τον πολιτισμό, είναι ανάγκη και καθήκον, σεβασμός στη φύση, την κοινωνία και πρωταρχικά στον εαυτό μας ,η εξεύρεση και η απαλλαγή από το περιττό φορτίο του υποσυνείδητου και συνειδητού αυτό-σαμποταζ.